O trądziku słów kilka. Rady, odczucia.

   Trądzik to poważna choroba dermatologiczna. Uprzykrza życie wielu młodym, jak i dorosłym osobom. Niektórzy pierwsze objawy zauważają w wieku gimnazjalnym, ale są osoby, które dostają trądziku dopiero w wieku 30 lat. Ja również stoczyłam z nim walkę, na szczęście (ja na razie) wygraną.

Jakich błędów unikać?

• wyciskanie

Broń Boże, bo będzie jeszcze gorzej! Zostawcie te pryszcze w spokoju, niech się nie rozprzestrzeniają, ale jeśli już to polecam lód lub pastę do zębów, żeby je wysuszyć, ale to trudne jeśli ma się je prawie na całej twarzy.

• używanie zbyt dużej ilości kosmetyków

Sprawia to po prostu, że skóra staje się jeszcze bardziej podrażniona, czerwona i wszystko wygląda jeszcze gorzej. Warto też nosić jak najmniej makijażu lub zmywać go po powrocie do domu jeśli nie będziecie potem nigdzie wychodzić. Dajcie skórze oddychać.

• jedzenie słodyczy

Niestety, ale słodycze źle wpływają na stan cery. Przynajmniej tak jest w moim wypadku.

Co robić?

• pijcie dużo wody 
• używajcie jednego leku (tabletek, maści) a nie dwóch czy trzech naraz 
• zasugerujcie Waszemu dermatologowi Izotek 

To najlepszy lek, jaki miałam okazję zażywać. Dzięki niemu jestem wolna

Trądzik jest jedną z tych rzeczy, których się nie wypomina. Uwierzcie mi, że każdy kto go ma, doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Nie trzeba ciekawskich spojrzeń, głupich pytań. Pamiętam, że kiedyś koleżanka spytała mnie, czy byłam z tym u lekarza. A przecież mówiłam jej, że byłam. Co miałam zrobić z tym, że tabletki nie działały? Boże, wieje chamstwem i prostactwem. Pamiętajmy, że leczenie trądziku nie jest tanie i trzeba wydać na to mnóstwo pieniędzy. Nie wszystkich na to stać! Nie wszyscy mają rodziców, którzy mogą sobie pozwolić na comiesięczne kupno leków, które kosztują 100/150 zł.

"Ludzie, którzy mają trądzik nie dbają o siebie" MIT

Przysięgam, że osoby cierpiące na to schorzenie dbają o siebie o wiele bardziej niż osoby, które na to nie cierpią. Starają się nie jeść słodyczy, myją twarz odpowiednimi tonikami, żelami. Ale nie, to okropne brudasy i wieśniaki. Boże..

Pamiętajmy o tym, że ta choroba wciąga w burzę kompleksów i w głowie ciągle pojawiają się myśli typu "Czy będą patrzeć mi na twarz?" "Jak to zakryć?" "Nigdzie dzisiaj nie wychodzę" W wielu przypadkach wiąże się to z nieakceptowaniem siebie, płaczem po nocach i ślady na podłożu psychicznym.